| Wiersze ks. Tomasza |
|
LISTOPAD W UKRAINIE
25.11.2022
Gdzie zimna ciemność oprzędza miliony gruntowana bombowym przesłaniem by poddać się ruskiemu mirowi tam odbiera się ciepło nadziei lecz nie wiary w wolną przyszłość choć rozum mówi nie nawróci się bezduszne ruskie myślenie i nie uczłowieczy póki nie odrzuci pychy imperialnej genetycznie kremlowej wierchuszki i hord wasali tylko czy naród wymóżdżony – któremu pałką wbijano do głowy że car to bóg z miłości wyzuty gdyż cierpi za miliony – z myślowego letargu się zbudzi?
MOJE MYŚLI NA KONIEC
Na ten czas piszę testament ostatnią wolę końca intencji i błagam jak Dawid Boże Stwórco mój i Panie – miserere mei Deus – zmiłuj się nade mną w łaskawości swojej i w swym miłosierdziu – secundum misericordiam tuam[1] – obmyj mnie z grzechów moich zła które w nich wybrałem kreśląc ślad Miłości Twojej która mnie utkała w łonie matki mojej
Zmiłuj się nade mną Boże Stwórco mój i Panie to słowa które chcę wytchnąć wraz z ostatnim tchnieniem i końcowym serca taktem woląc by wybrzmiał tak Ojcze, w Twoje ręce …[2]
KRÓL 20.11.2022 Uroczystość Chrystusa Króla
To nienormatywny Król bez ziemi lenników otoczonej zasiekami granic bez królewskich szat kpiącym okryty płaszczem z cierniem w koronie i mozgą w dłoni ogołocony na krzyż wyniesiony panuje przybity do drzewa nielichymi gwoździami tak by nie mógł zejść z miejsca swojej kaźni i pójść ze słowem wolnym do swych braci i sióstr
Tak zniewolony umarł w świata oku zhańbiony łaskawie bodaj zaniesiony do gościnnego grobu gdzie odpoczął nieco
Ten Król królów
trzeciego dnia zmartwychwstał JESIENIE 11.11.2022
Powoli odchodzi polska złota jesień gubiąc ostatnie zbrązowiałe liście kasztanów i klonów lip latem pachnących jarzębin z ogrodu tu za oknem blisko – choć wciąż na nich wiszą korale mięsiście czerwone – i brzóz białoczarnych przy kościele miejscowym pozłocone listki a tylko buki zwyczajne jeszcze się nie spieszą jakby chciały zaszumieć widząc słotą jesień
J 11,25a – 26
4.11.2022 Zaszedł już dzień i szybciej ogarnia nas ciemność tak listopadowo wraz ze słotą jesienną szarym dżdżem i wilgocią która przenika do szpiku kości i zadumą rodzoną nad mogiłami – tymi herbami śmierci – by tam właśnie się uczyć jak wnikać w tajemnicę życia
31.10.2022
Ten zdublowany tytuł Ericha Mari Remarque'a książki i ekranizacji niczym wzbudzone echo wskrzesza weryzm rzymski twarzy znaczonych przemijaniem wraz z kurczącym się czasem z naręczem zmarszczek i skaz na niekurczliwej skórze poddanej orce płużnej i ranom najgłupiej zadawanym diabelskimi kłami i pazurami narodowych maści typu made in… odpalanych w idiotycznej rywalizacji bezmyślnych geniuszy wojny
Ten dołujący obraz jak maszkaron straszny w jednym punkcie jest mądry malując szatańską negację piątego słowa dekalogu[1]
ANIELE STÓŻU
Mt 5,14-16
Aniele Boży Stróżu
który mnie strzeżesz
bo jesteś tak przeźroczysty
że Bóg patrzy przez ciebie
w serce podopieczne
a ty baczysz by jego rytm
niczym zegar wolny
wybijał miłości pieśń
dziesięciu słów: de-ka-logos
Proszę cię zatem
zawsze przy mnie stój
we dnie i w nocy
bym z rana przejrzysty
świecił światłem Słońca
– co nigdy nie zachodzi –
odbitym w lustrze
dobra które spełnię
do końca mego czasu
ŻÓŁW I ANTYLOPA
23.10.2022
Czasem jestem jak żółw
co kopę potrzebuje czasu
by wyważyć werdykt
sprawy najlepszego kierunku
niekiedy zaś jak antylopa
co skacze w obce areały
wiele metrów do przodu
z intuicją choć bez cogito
racjonalnego wyboru
stąd z tej akurat narracji
której dość argumentacji
jeden wniosek płynie
kierując się rozumem
słuchaj w życiu tego daru
co z głupoty ciemnej
cień jej rozrzedzając
wyprowadza Mądrość
CHCIAŁOBY SIĘ J 12,24-25 Wspomnienie św. Ignacego z Antiochii 17.10.2022 Ile razy na dzień chciałoby się uciec od życia naszego kochanego bycia tutaj i teraz by żyć poza czasem i wymyślić drogę takiego odejścia tę niedostępną zwyczajnie bo nie z pigułką popitą wódką i nie ze sznurówką pod lampę podpiętą i nie z trującą chemią co też w grę może wchodzić
tylko czy na pewno chce się uciec – i wolnie lecieć w objęcia śmierci kładąc przed nią szyję jak na ulicznym szafocie wśród krwiożerczych gapiów sycących się nie swoim zgonem – gdy tak bardzo chce się być
może tylko jak wspomniany dzisiaj Ignacy męczennik z Antiochii który Bożą stał się pszenicą startą zębami dzikich zwierząt[1]
SZAFA
Łk 12,1-3
Każdy ma
swoją szafę tajemnic
w której skrywa
obok rzeczy wstydliwych
wspomnienia własne
spraw głęboko osobliwych
a szafa musi być solidna
najlepiej z sezonowanej dębiny
i z szyfrowym zamkiem
nie do rozgryzienia
przez wścibskich podglądaczy
co chcieliby z niej wydobyć
najmniejszy detal intymny
tyle że klucz do szafy
w naszej tkwi pamięci
i choć samokodowany
równie jest sumienny
i nie wymaże rumianych sekretów
co ciągną się za nami
do granicy wieczności
DLACZEGO
4.10.2022
J 17,1.17-21
Greckie diati – dlaczego
to filozoficzne pytanie
co jest początkiem mądrości
bo skoro coś jest
a mogłoby nie być
jest czymś zasadniczym
w szukaniu bycia przyczyny
Dziś owo dlaczego
stawia poprzeczkę wyżej
i pyta czemu
pośród świata harmonii
w genetycznej rodzinie
człowieczych chromosomów
ludzie nie potrafią być ze sobą
w twórczym dialogu
przywołując niegenetyczne fakty
sprzecznego ze sobą poznania
tej samej rzeczywistości
widzianej w lustrze ideointerpretacji
która piekielnie boli
bo szatańskim skalpelem kroi dusze
LECĄC 20.9.2022
Lecąc nad lasem podniesionych rąk jak mojżeszowych do błagalnej modlitwy i czekając wysłuchania słów szeptem wypowiadanych lecz bez ostentacji wierzę że mogę ufać prośbom wiary fascynacji iż Pan Bóg usłyszy mój głos niemrawy z ciągłą prośbą niewysłuchanego dotąd pacierza
NAJTRUDNIEJ
18.9.2022
Najtrudniej oswoić
te słowa z Ewangelii
– w którą rzekomo wierzymy –
wprost do nas kierowane
a nie tylko do innych
One czynów czekają
w fantazji życia pięknego
z rozmysłem pędzonego
i świadomością celu
Zrozum to wreszcie
człowiecze na serio
i mały wyznawco na niby
te słowa są dla ciebie
a nie tylko dla innych
PO BUCZY IZIUM
19.9.2022
Po rozstrzelanej Buczy zabite Izium z leśnymi grobami – jak w Katyniu ruską metodą wyzwalania narodów – i dziesiątki wskrzeszonych miejscowości osad i siół dokąd wraca życie nie z ruskim językiem lecz z mową wielkiego narodu w którym bije serce tytanów i trwa niezłomna dusza ludzi z Bożego nadania wolnych
GDYBY TAK MOŻNA
12.9.2022
Gdyby tak można
podrapać się po mózgu
jak po skórze co świerzbi
pewnie mniej byłoby
złych pomysłów
na poprawianie innych
tylko że mózg
zamknięty w czaszce
jak w pancernej kasie
drapać się nie daje
a gdyby przynajmniej
nawet bez drapania
w bezpiecznym sejfie
złe poskromił myśli
stąd pukam się w czoło
z nadzieją że to się ziści
PSALM NIENUMEROWANY
23.8.2022
Mt 22,35-40; Mk 12,28-31; Łk 10,25-27
Bądź uwielbiony
Ty który wszechświat utkałeś
z lichych włókien nieistnienia
i z Twej woli kształt nadałeś
uniwersum praw natury
TY JESTEŚ przecież
Stwórco Wszechmocny
jak garncarz co z gliny lepisz
i z prochu stwarzasz
swe krnąbrne dzieci
by czuły wolność którą je obdarzasz
pijąc Miłość pełnymi garściami
– gdyż tylko ona jest wolna
i granic w sobie nie ma
Bądź przeto uwielbiony
Boże mój i Panie
któryś splótł mnie z niebytu
i tchnienie we mnie wlałeś
bym żył i Słowem się żywił
jednego strzegąc prawa
Augustyna normy
Ama et fac, quod vis[1]
POWOJNIK
19.8.2022
Żarnowiec, Lipowa 53;
u J. i G. N.
Na zielonej ścianie
ogrodowych krzewów
czeremch bzów i tuj strzyżonych
swoje korale powojnik rozwiesił
karminowo soczyste owoce
zapylonych jaskrowatych kwiatów
wbrew ich mylącej nazwie
spadkowej choroby oczu
wyraźnie widzących na tle
pachnących zielenią kulis
jak gdyby teatralnych
w tym pięknym ogródku
który niby pomniejszony nieco
pradawny ogród rajski
jest oazą spokoju i ciszy
TĘSKNOTA
Serce samotne łzy szkarłatne roni
jak krople rosy na płatkach róży
co tęskni w oddali i kocha z daleka
głośno więc mówi przyjazne słowa
i szuka u ludzi prostych odpowiedzi
mając uszy otwarte, wrażliwe i czułe
na wszystko co z bliska przychodzi
nie oszuka się więc serca które bije
by odkrywać gorące barwy uczuć
drżące jak ciała czystych kochanków
gdy bliskość prawdziwa nadchodzi
bo serce to wie jak serce matki
WIĘŹNIOM Z OŁENIWKI
30.7.2022
Kim jest ten
co siedząc w ruskiej dyplomacji
w bezpiecznym Londynie
zamiast współczuć i milczeć
po swych mocodawców zbrodni
wygłasza tezy tak chełpliwe
o bohaterach Azow Pułku
– jeńcach zmasakrowanych w Ołeniwce –
że trza było powiesić ich na drzewie
bo na poniżającą zasłużyli śmierć
Kim jest ten
co stając w miejscu Stwórcy
i Jego prawo sobie uzurpując
sam będąc demiurgiem złym
chce rozstrzygać samowładnie
o cudzym życiu i śmierci cudzej
ten bodaj by niechybnie sczezł
w piekła niechlubnej czeluści
wymazany z historii i zapomniany
jak gdyby nie istniał nigdy
MYŚLI
9.6.2022
Kiedy siedzę samotnie
a myśli biją się w głowie
jak w Pustelni Parmeńskiej
Fabrycego del Dongo
roztrząsam wojenne historie
prawd i ich kontrwieści
choćby z sycylijskiej historii
lipca czterdziestego trzeciego
roku ubiegłego wieku
gdy iluzja ocaliła prawdę
tysięcy istnień ludzkich
nie wiem tylko czy może
też myśli zgodnie ułożyć
tak by nie biły się w głowie
jak niesforne dzieci
miażdżące półki refleksji
chcąc uciec do przodu
aby sąsiadom dołożyć
jak Ukrainie Zielonej
co w judasza uścisku
w zburzoną patrzy przyszłość
przez ogień czyścowy
PRZEBUDZENIE
26.5.2022
Rdz 9,9-14.
Opadła już rosa
przemywszy me oczy
i porannym świtem
ujrzałem promyk
tego co nowym już bytem
jaśniejszej przyszłości
z zielonymi drzewami
nie rdzawymi suszą
z żywymi łąkami
co jak perskie dywany
utkane paletą barw
i niewypalone na zawsze
a w tle błękitne niebo
z łukiem tęczy pośrodku
boskiego przymierza
PSALM NIESPEŁNIONYCH
24.5.2022
J 14,15-18 i Dz 2,1-4
Do ciebie wznoszę
Panie mój i Boże
Modły za mą duszę
Teraz kiedy zawodzę
Bo oślepiony błądzę
A moje świadkowanie
To duby smalone
Gdyż gdy coś stanowię
Chcąc na dobru się skupić
Wola moja daje się kupić
Złu co szmatą zatyka oczy
I jak oddech nieświeży
Pozwala ulatywać duszy
Która bez Ducha powiewu
Jakby mocno odduszona
Obumiera i się kurczy
Wciąż niespełniona
PIERWOCINY WIOSNY
2022
Ten powiew wiatru
z chłodem kłującym jak igły
gdy na tle błękitu
wędruje rozpalone słońce
rozdając uśmiechy
kłaniającym się kwiatom
co ledwo z ziemi wyszły
jeszcze niepewne i drżące
gdyż kapryśna natura
wylewa niepewność jutra
które zapłakałoby
deszczem pachnącym wiosną
ZMARTWYCHWSTANIE 2022
Ta noc jak na Kaszubach
I wtedy była pusta
Z bezsennym opłakiwaniem
Jezusa Chrystusa
Zamkniętego w grobie
Zawiązanego w całun
Człowieczego losu
Z którym się zbratał
Krwią śmiertelną zarażony
Do tego poranku
Gdy kamień jak liść odleciał
Od zamkniętego grobu
A On niczym wschodzące słońce
Zwyczajnie z niego wyszedł
BUCZA
3.4.2022
Mt 10,28
Nawet Adolf Nitup
trzymając w garści
atom rozszczepiony
we wstrzeliwanych w głowy
nabojach każdych
w zmasakrowanej Buczy
nie zabije Bożej duszy
bohaterskiego narodu
co jak feniks mityczny
na jego zgubę
odradza się z popiołu
MARIUPOL
Mt 25,40
Dwudziestego czwartego lutego
dwa tysiące dwudziestego drugiego roku
wyszła Matka Boska na ulice Mariupolu
chcąc w Ukrainie i w mieście swoim
znów stanąć przy Synu
gdy ON już przystrojony
królewskim cierniem i poddany kaźni
od poczęcia do zwyrodniałej śmierci
w zbombardowanym szpitalu
gdzie rodzono życie
eksplozyjnie zabite
i unicestwione
w rozstrzelanych domach
w kolejce po chleb na zdziwionej ulicy
i w zamilkłej operze
gdzie jęki miażdżonych skrzypiec
krzyżują się z krzykiem starców matek i dzieci
w mieście Maryi wokół
I choć Boska Matka rozkłada ramiona
by wziąć na siebie też cierpienia ludzi
chroniąc ich pod płaszczem opiekuńczym
tu sama rażona strzałą nienawiści
stoi jak krzyż i czeka wiedząc
że zmartwychwstanie się ziści
PUTINARCHAT
14.3.2022
Tak Moskwy Putinarchat
cyrylicą na Chrystusa pluje
i na Boga i świętą Ewangelię
śląc Madonnę z Dzieciątkiem
z czcigodnej Ikony cerkiewnej
na wojenny front szatański
zbrodniczo-kłamliwej narracji
ojca wszelakiego łgarstwa
zmasowanej propagandy
ślepej jak martwe umysły
bezkrytycznie ciemne
czernią bezrozumnej wiary
co przeciwna Bogu
gdyż ON stwarzając człowieka
dał mu wolę i rozum
UKRAINIE
25.2.2022
Tak padły mury Jerycha
niegdyś na dźwięk
jerychońskich trąb
z mocą boskich dęć
Dziś bez hymnowania
i niebieskich werbli
słabną pocałunki
zatrute jadem krecim
piekła wyziewów
A on toż Adolf Nitup
cara imię zhańbione
strącony będzie w ogień
po najciemniejszej stronie
MODLITWA PORANNA 2
J 11,17. 32-44
Kiedy me serce rano wstaje
Ćwicząc codzienny aerobik
I gdy zdejmuje całun nocy
Znów pozwól mi Panie
Do Ciebie wznieść oczy
By rzec dziękuję
Żeś mnie jak Łazarza
Który wyszedł z grobu
Też kazał rozwiązać
I pozwolił chodzić
RÓŻA DLA MOJEJ MAMY
22.02.2022
Przyniosłem ci mamo różę
Serca cud piękności
Taką czerwoną bez kolców
Co mówić miała o wieczności
Synowskich doznań i troski
Lecz podwiędła dotknąwszy
Marszczących się dłoni
Bruzd zgłębianych
Jak koryta rzek upływem
I namysłem nad nurtem czasu
Wartkim i bezwzględnym
Bez okruchów litości
Dla choćby jednej sekundy
Która chciałaby przystanąć
Na życia szafocie
Na tę ostatnią chwilę
Pożegnalnego uścisku
ZAĆMIENIE
Wiersz metafizyczny
Rdz 3,1-7.
10.6. i 26.8.2021
Tego dnia nadgryziono słońce
Co nie dało pełni blasku
Spowalniając ludzkość
Ubytkiem miliardów kilowatów
Energii co mamy a nie posiadamy
My istoty przygodne i robaki małe
Ciągnące istnienie łasymi brzuchami
Po ziemi deptanej przez dzierżawców
Planety co niewinna niegdyś
I błękitnie widziana oczami Kosmosu
Póki wina zerwana z drzewa
Rosnącego w jej środku
Nie otworzyła ludzkich oczu
Szpecąc błękit szarością życia
Oderżnąwszy je od Możności
W tym dniu nadgryziono słońce
Co nie dało pełni blasku
PRZEPĘDZAM CZAS
20.8.2021
Znów przepędzam czas
chcąc nałożyć mu cugle
by zyskać nad nim
sekundę władzy
I tworzę masę słów
tyleż pustych znaczeń
chwil co chciałbym zachować
tutaj i teraz na zawsze
Tak zostaję na niby
nie da się przecież
przepędzić czasu
na tyle daleko
by szybko nie wrócił
WIELKANOC 2021
Dostaliśmy już zadyszki
Biegnąc do pustego grobu
Z covidową koroną
Na głowie i w głowie
Okrytą całunem
W obu płucach
Pożeranych z apetytem
By pod opłucną niby podszewką
Jak cyklon w wersji B
Pustoszyć plany
Zabierając oddech
Dostaliśmy zadyszki
Żywiąc się tylko nadzieją
Że i z naszych grobów
Zerwie pieczęcie
I odrzuci kamień
SZTANDAR
W 2021 r.
Kiedy wznosisz sztandar
Najlepszy bo białoczerwony
Z szyldem Narodowi
Myślisz że nasza polacja
To najlepsza nacja
Wtedy rodzi się zew
pierwotny i nad narodowy
By walić obce podrody
Bo najlepsza nacja
To nasza polacja
Dziś sztandar ten zwiotczały
Niczym mięśni uwiąd starczy
I ledwo nosem pogrywa
Pośród wielu nacji
Już bez dumnej polacji
CHCIAŁBYM
Rdz 3, 1-7
9.12.2020
Chciałbym wrócić do rajskiego ogrodu
Z moich dziecięcych niewinnych lat
Tam przy kościele świętej Barbary
Gdzie stryj łacińskie msze sprawował
Chciałbym móc kiedyś znów zobaczyć
Pszczoły z pasieki ze zbożnymi ulami
Z których zbierałbym nektar boski
By miodnym słowem siebie nakarmić
Chciałbym też wtedy pośrodku ogrodu
Śpiewać hymn pod drzewem mądrości
Gdzie na pniu jabłoni wąż starodawny
Wciąż kusi władzą nad korzeniem życia
I wtedy upadłem choć chciałem być wolny
A Bóg się przechadzał pośród aniołów
Doglądając uli i strzegąc swych miodów
By Słowo Jego smakowało prawdą
PANNY JESIENNE
Nieco zaś z tyłu za stolarnią starą
BLOG CARLA ACUTISA
(3.5.1991 – 12.10.2006)
12.10.2020
Żyć by się wznieść
JESIENNA SYMFONIA
22.10.2017
Jesienna paleta
Zaoranych pól gdzie
Pustych gniazd bocianich
I złotych wirujących liści
MŁODOŚĆ II
Dziś moja młodość zwietrzała
WIELKI PIĄTEK
2020
Dziś nie wolno Ci Panie
Dziś wolno Ci znowu
WIRUS W KORONIE
31.3.2020
W tej epidemii surowica agitacji
Normal 0 21 false false false PL X-NONE X-NONE
PANNY JESIENNE 27.9.2020 Mt 25, 1-13.
Jarzębiny w przykościelnym ogrodzie Niczym panny mądre przed balem Stroją się w brokaty czerwone Przetkane srebrem i złotem Na szyjach zaś krwiste korale Dla oblubieńca z daleka Co wciąż jest w drodze Przy której szpalerem stoją Suto oliwą karmione Gliniane kaganki cynobrowe
Nieco zaś z tyłu za stolarnią starą Dróżka ukryta pod otwartą arkadą Z krzewów splątanych cierniście Okrytych cieniem jak sadzą Gdy umarł sierp księżyca Na czarnogranatowym niebie Kładąc szadź ciemną jesienią Na oślepłych kagankach Bez oliwy na zamkniętym szlaku Głupich panien obwisłych |
